NIEUWS

“We moeten schouder aan schouder staan”

Aanvankelijk had de Christelijk Gereformeerde prof. dr. H.G.L. Peels bedenkingen bij het idee van de Nationale Synode. “Maar eenmaal gevraagd bij de stuurgroep werd het na de eerste vergadering duidelijk. Ik vind het een voortreffelijk idee om een forum op te richten, een laagdrempelige mogelijkheid om elkaar te ontmoeten, zodat we ons kunnen bezinnen waar we als christenen in dit land voor staan.”

“Anno 2010 is het getuigenis aangaande Jezus Christus marginaal in ons land”, zegt Peels. “Sowieso bestaat er binnen Nederland het beeld dat de kerk een achterhaald en verdeeld clubje is. Ik heb de hoop en droom dat christenen, hoe verdeeld ze ook zijn, opstaan en met elkaar een positief getuigenis geven. Ik ben er van overtuigd dat dit tot Gods eer kan dienen.”

De primaire focus voor de Nationale Synode ligt volgens Peels in het schouder aan schouder staan, het uitspreken waar je voor staat. “Dat is ook wat de credotekst moet laten zien. Het is belangrijk om naar buiten toe iets van het getuigenis te laten horen. Ook hoop ik dat het tot effect heeft dat er intern begrip komt voor elkaar. Wat mij betreft wordt dit niet een incidenteel gebeuren, waarna we overgaan tot de orde van de dag. Niet dat we gelijk aan kerkelijke eenwording moeten denken, maar ik hoop wel dat de protestantse kerken meer naar elkaar gaan kijken.”

En dat is volgens Peels hard nodig. “In Nederland is er, zoals ik het kan overzien vanuit de christelijk gereformeerde positie, een zekere vermoeidheid aanwezig over onze kerkelijke verdeeldheid, niet het minst bij de jeugd. Ik zie een stuk onbegrip. Waarom isoleren de kerken zich? Er zijn verschillen, dat is duidelijk. Ik heb niks met een atheïstische dominee in Zeeland of een esoterische dominee in Groningen, maar ik ben wel voor een ontmoeting onderling. Dat kan een impuls geven van positiviteit.”

Peels vond het mooi om te zien hoe binnen de stuurgroep de credotekst tot stand kwam. “Binnen een tamelijk divers gezelschap kreeg het concept al gauw bijval, van orthodox gereformeerden tot remonstranten. Ik heb op basis daarvan ook wel een ontspannen verwachting. We hebben proberen te zeggen wat het voor ons betekent dat God ons gekend heeft en dat Jezus Christus ons kent. Natuurlijk, er is een heleboel niet gezegd. We hebben het niet over de rechtvaardiging van het geloof, bijvoorbeeld. Maar dat heeft ook zijn redenen. Die tekst moest geen kerkelijke, dogmatische formulering worden. Ik ben heel benieuwd naar de reacties.”

Peels verwacht dat zijn christelijk gereformeerde achterban tamelijk positief zal reageren op het idee van de Nationale Synode. “De christelijk gereformeerde kerken zijn een oecumene in het klein met brede flanken en vleugels. Daar staan we een beetje om bekend sinds 1894 en al die tijd hebben we het met elkaar uitgehouden, hoe groot de verschillen soms ook waren. Van een zeer behoudende spiritualiteit tot een vorm van kerkzijn en beleving die maatschappijgericht is. Maar het gaat altijd om de belijdenis van de schrift. Ja, ik denk dat de reacties wel positief zullen zijn.”

“Ik koester niet de hoop niet dat iedereen het breed kerkelijk helemaal fantastisch vindt”, zegt Peels. “Dat zie je wel bij de beweging ‘Kiezen voor openheid’. Nog voor dat ze van de plannen wisten, schoten ze de boel al af. Ik ben ook bang dat er delen zijn van de behoudende, bevindende orthodoxie die er niet direct in zullen meekomen. Maar ik heb goede hoop dat als God het zegent er iets moois zal ontstaan.”

Dit is deel II in een serie van acht interviews met de leden van de stuurgroep voor de Nationale Synode.

Een bericht schrijven

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *