NIEUWS

Het is goed als er een nationale synode komt, maar niet al in 2010, vindt Teun van der Weijden. Bovendien moet de synode niet uitgaan van een instituut, maar van het lichaam van Christus.

”PKN wil nationale synode in 2010”, zo was te lezen in deze krant van 16 februari. Het klassieke credo (de twaalf artikelen van het christelijk geloof) moeten uitgangspunt zijn, aldus preses ds. G. de Fijter. Dr. H. van den Belt steunt deze oproep, zo schrijft hij op de opiniepagina van 2 april, maar vindt het vreemd dat rooms-katholieken van deze vergadering worden uitgesloten.

Nu er een toenemend verlangen groeit om tot eenheid te komen, is voorzichtigheid geboden. Laten we leren van het verleden, waar zo veel kapotgegaan is door menselijk geredeneer en ”Grieks gefilosofeer”. Om moe en ziek van te worden.

Hoe kunnen we dan voorzichtig zijn? Door in de liefde te blijven en ons kwetsbaar, nederig en bescheiden op te stellen. We hebben immers allemaal fouten gemaakt? Zowel de Rooms-Katholieke Kerk als de protestantse kerken, of ze nu reformatorisch of evangelisch zijn.

Wij hebben samen gezondigd! Laat dat in de eerste plaats doordringen. Dan heeft niemand de waarheid in pacht en kan er niet één kerk zeggen de ware kerk te zijn.

Wij hebben samen gezondigd! Laat dat in de eerste plaats doordringen. Dan heeft niemand de waarheid in pacht en kan er niet één kerk zeggen de ware kerk te zijn.

Het lijkt mij erg snel om al in 2010 een nationale synode te beleggen. Vorig jaar heb ik er op deze pagina voor gepleit om eerst een aantal samenkomsten te beleggen waar uitvoerig gesproken –en vooral samen gebeden– wordt over het fundament van het geloof.

Gehele kerk
Er mag geen meningsverschil zijn over het persoonlijke geloof in en de kennis van de Heere Jezus Christus en het leven naar Gods Woord en de belijdenis dat dit Woord van God onfeilbaar is. In de besprekingen moet alleen het Woord van God uitgangspunt zijn en dient Jezus Christus centraal te staan, onze Heere en Heiland, de Koning van Israël.

Met Ds. G. de Fijter ben ik van mening dat een nationale synode zich alleen maar kan richten op de gehele kerk, als lichaam van Christus. Door de verdeeldheid bloedt dit lichaam uit duizend wonden. Wie zou niet wenen? Ik hoop dat we samen deze vraag aan God gaan voorleggen, hoe Hij wil dat het zal gaan gebeuren.

Moet de synode belegd worden vanuit de Protestantse Kerk in Nederland –misschien samen met andere kerkverbanden– of vanuit het lichaam van Christus? Dat is de vraag. Naar mijn bescheiden mening zou het van het lichaam van Christus moeten uitgaan. Dan sluiten we namelijk niemand uit. Als we het herstel van Gods ene gemeente beogen dienen we alle gelovigen op te roepen, ook uit de Rooms-Katholieke Kerk.

Voor velen lijkt het een brug te ver om met gelovigen uit de Rooms-Katholieke Kerk om de tafel te zitten. Willen we de volle en rijke éénheid van het hele lichaam van Christus beleven, dan is dit wel nodig. Ook Messiasbelijdende Joden horen erbij, want terecht stelt dr. Van den Belt in het genoemde opinieartikel dat we niet terug moeten naar Rome, maar naar Jeruzalem.

Tijd voor eenheid
In 2004 was er in de Augustijnenkerk in Dordrecht een samenkomst die uitging van de Gereformeerde Bond. De bijeenkomst werd afgesloten met het uitspreken van het ”Amen” op de verbondsvernieuwing zoals we kunnen lezen in 2 Kronieken 29 en 30, waarover ds. Kamphuis die morgen sprak. De Heere heeft daar kennelijk gesproken.

Zou de Heere daar(mee) verder willen gaan? Als we nu op Hervormingsdag 2009 een samenkomst zouden beleggen in de Augustijnenkerk in Dordrecht, georganiseerd door het Nederlands Dagblad en het Reformatorisch Dagblad, die ook bij de Calvijndebatten betrokken waren?

We voelen wel aan dat er in deze tijd van chaos en verwarring, vooral op kerkelijk terrein, een bepaalde weg is te gaan. Een weg van gebed, verootmoediging, boete, verzoening en herstel. Maar als wij Gods Geest door ons heen willen laten werken dan zal het goed komen.

Laten we op weg gaan. „Het is tijd voor éénheid”, zo sprak dr. A. J. Plaisier in het kerkje aan de zee op Urk. En ik geloof dat die éénheid gaat komen.

Het komt goed, want het zal worden één kudde en één Herder, waarin we vooral het volk Israël niet mogen vergeten. Psalm 72 bejubelt deze heerlijke toekomst: „En geloofd zij de Naam Zijner heerlijkheid tot in eeuwigheid; en de ganse aarde worde met zijn heerlijkheid vervuld. Amen, ja amen.”

De auteur is lezer te Dordrecht.