NIEUWS

De Synode van Dordrecht (1618-1619) was bedoeld om een crisis in de kerk op te lossen en een burgeroorlog af te wenden, schrijft het Reformatorisch Dagblad naar aanleiding van een interview met prof. dr. Fred van Lieburg. “Dat lukte, maar de invloed van deze kerkvergadering was veel groter: we danken de Dordtse Leerregels, een kerkorde en de Statenvertaling aan de synode.”

Prof. dr. Fred van Lieburg opent de deur van een piepkleine werkcabine op de veertiende verdieping van het hoofdgebouw van de Vrije Universiteit Amsterdam. Er staan een bureau met computer en twee stoelen, en dat is het dan. Liever had hij afgesproken in zijn woonplaats Dordrecht, waar het vierhonderd jaar geleden allemaal gebeurde. Niet dat de Kloveniersdoelen –waar de synode werd gehouden– er nog staat. Het gebouw werd in 1857 afgebroken.

Wat er nog wel is, is de Grote Kerk van Dordrecht. Daar werd de synode op 13 november 1618 plechtig geopend. Onder grote belangstelling werden daar op 6 mei 1619 de Dordtse Leerregels –of de vijf artikelen tegen de remonstranten– voorgelezen. Ook de afsluiting van de synode –op 29 mei– had er plaats.

Kerk en staat waren in de zeventiende eeuw met elkaar verweven, zegt Van Lieburg, die dit jaar betrokken is bij tal van activiteiten rond de 400e verjaardag van de Synode van Dordrecht. „De vergadering moest een oplossing bieden voor een politieke crisis”, aldus de Amsterdamse hoogleraar religiegeschiedenis. „Vooral tussen de twee politieke leiders, prins Maurits en landsadvocaat Johan van Oldenbarnevelt, was het misgelopen. De oorlog tegen Spanje zou in 1621 weer beginnen. Voor die tijd moest de eenheid in de Republiek worden hersteld.”

Lees het gehele artikel op de website van het Reformatorisch Dagblad.