NIEUWS
Lees de toespraken terug
Diverse sprekers schenen hun licht over de zoektocht naar eenheid tijdens de Nationale Synode van 2013. Hieronder kunt u ze downloaden.
Hoofdspreker prof. dr. Bram van de Beek was vanwege privé-omstandigheden niet van de partij. Zijn toespraken waren echter wel gereed en zijn hier en hier terug te lezen. Ook de lezing van prof. dr. Gijsbert van den Brink is te downloaden. Toespraken en lezingen van andere sprekers worden de komende dagen zoveel als mogelijk op deze website geplaatst.
Van den Brink begon zijn toespraak in Dordrecht “in de geest van professor Van de Beek”, zo zei hij. Prof. van de Beek zou zijn toespraak hier begonnen zijn met zijn verwondering uit te spreken over het feit dat we hier samen zijn. En zo begin ik dus ook maar, want ik geloof dat hij er gelijk in heeft dat ons samenzijn op een bepaalde manier een wonder is. Later zegt Van den Brink: Ik hoop dat deze eenheidzoekende beweging zich voort zal zetten, juist ook op wat we altijd zo mooi “het grondvlak” noemen. Want daar zal het vandaan moeten komen. Het heeft geen zin als kerkelijke organen of landelijke verbanden van bovenaf met krachtige besluiten eenheid zouden willen afdwingen, zo deze organen dat al zouden overwegen.
Wil het élan zich doorzetten en standhouden, dan zal het van onderop moeten komen, bij de velen die hier vandaag niet als afgevaardigden gekomen zijn maar uit eigen initiatief, omdat de záák van de christelijke eenheid hen zo ter harte gaat; bij de herkenning die opgeroepen wordt in geloofsgesprekken zoals we die deze dagen voeren, en bij het enthousiasme waarmee we daarover bijv. zondag in onze eigen gemeente of waar en wanneer dan ook met anderen spreken. En waarom zou wat we vandaag landelijk doen – samen zingen, bidden en ons bezinnen als christenen met heel verschillende achtergronden – zich ook op lokaal niveau niet kunnen doorvertalen?
Van den Beek had er vermoedelijk instemmend naar geluisterd, gegeven het begin van zijn toespraak. Het is een wonder dat we hier samen zijn – mensen uit heel verschillende achtergronden, om samen te spreken over ons geloof, om elkaar te zoeken na ons jaren, soms eeuwen, te hebben overgegeven aan de middelpuntvliedende krachten die ons uiteendreven. Twee jaar geleden is gebleken dat, als we elkaar zoeken, we vaak veel dichter bij elkaar staan dan we dachten. Over de muren van kerkgenootschappen heen bleek er soms een diepe herkenning in het beleven van ons geloof, in aanvechting en troost, in zoeken en in vreugde.
Nu we opnieuw bij elkaar zijn, hopen we dat die ervaring opnieuw werkelijkheid wordt zodat we hier niet als vreemden elkaar ontmoeten, maar als mensen die verbonden zijn in één geloof, in één hoop, met als vrucht: in één liefde. Als we zo morgen teruggaan naar onze plek in de kerk dan dragen we een boodschap uit die niet zonder vrucht zal zijn. Dat zou geweldig zijn.
‘Een protestant, wat is dat eigenlijk? Wat zit er in die naam opgesloten?’, begint prof. dr. Cees van der Kooi zijn toespraak op zaterdag 26 oktober.
‘Daar zit het woord protest in, en sloeg oorspronkelijk op het recht om bezwaar aan te tekenen. Bezwaar tekent men aan in een noodsituatie. Laten wij bedenken dat de naam protestant ons er nog steeds aan herinnert dat de Reformatie ooit bedoeld was als een noodmaatregel. En niet meer dan dat. Laten wij bedenken dat er een tijd kan komen, dat de reden tot die noodmaatregel voorbij is. Beter ware geweest die andere naam: gereformeerd. Dat herinnert aan een oude stelregel: de kerk behoeft altijd weer in de goede vorm gebracht te worden, hervormd of gereformeerd. ‘Ecclesia semper reformanda’. En daar zijn wij dezer dagen mee bezig geweest. Dat verlangen hing en hangt hier in de lucht. In Dordt van 1618 realiseerde men zich nog dat de nieuw gevormde kerk een noodmaatregel was. Maar dat raakte allengs op de achtergrond en vergeten. De muren van de instituties en de verschillende kerken waren hoog opgetrokken en die situatie heeft lang geduurd.’
Download hier de volledige toespraak.
Een bericht schrijven