NIEUWS

“Onze grootste zonde en schuld is dat we de verdeeldheid in kerken voort laten gaan. Wij zijn schuldig aan gebrokenheid van het lichaam van Christus. Daar moeten we aan werken,” zegt dominee Gerrit de Fijter, stuurgroep-voorzitter voor de Nationale Synode op de website van het Christelijk Informatie Platform (CIP.nl). Hij hamert erop dat mensen bereid moeten zijn om een offer te brengen voor eenheid.

ds. Gerrit de Fijter (BRON: http://www.ikonrtv.nl/)

Vul de enquête over christelijke eenheid in

Op de Nationale Synode wordt eenheid het belangrijkste thema. En die eenheid wil De Fijter met alle geloofsgemeenschappen uitdragen. “Het is een bijeenkomst van kerken, geloofsgemeenschappen én migrantenkerken. De laatste waren er in 2010 ook bij, maar er is een groot verschil: toen hadden de migranten geen verantwoordelijkheden. Maar nu zitten twee migrantenpastors in de stuurgroep van kerken: pastor Moses Alagbe en pastor Samuel Lee, beiden uit Amsterdam-Zuidoost. Het is ook ons gebed dat gevestigde kerken nauw gaan optrekken met migrantenkerken.”

“De wil om één te worden is vastgelegd in een notitie van professor doctor A. van de Beek, getiteld ‘En zij gaven elkaar de hand.’ In aanloop naar de Synode behandelt hij passages uit de Kortinthebrief in negen kantjes. Dit wordt naar alle geloofsgemeenschappen gestuurd.” Als kers op de taart zijn er ook vragen toegevoegd, die scherper geformuleerd zijn dan in voorgaande jaren. “Normaal ging het om vragen hoe mensen tot geloof gekomen waren of wat het anno 2013 nog voor ze betekent. Maar nu zijn het confronterende vragen. Bijvoorbeeld welke comfort mensen bereid zijn op te geven voor eenheid. Want willen mensen dat wel? Per geloofsgemeenschap – CGK, GKV, Pinkstergemeente, etc. – zijn er 25 mensen aanwezig. Verder is iedereen welkom.”

Provincialisme
Uiteindelijk zijn de plannen vrij voortvarend te betitelen. “Alles wat we nu doen, dient in het perspectief gezien te worden van 2018 en 2019, waarbij we een protestantse variant destilleren uit het rooms-katholieke bisschoppen-model.” Om dit te bewerkstelligen, moet veel eigenheid, comfort of kerkelijk provincialisme worden losgelaten.

“We willen terug naar de belijdenis van Nicea, waarbij de verscheidene gelovigen één God beleden. We moeten als eenheid naar buiten treden. Dit gaat over hoofdthema’s, niet over handen omhoog tijdens het zingen of de vraag of psalmen niet het enige geoorloofde genre is tijdens de eredienst. Het is een grote zonde om steeds maar ons eigen winkeltje te verdedigen. Dit kan niet langer.”

Frisheid
De Fijter ziet dat die eenheid bij studenten nog wel aanwezig is. “Zij kiezen vaak een gemeente omdat ze zich daar thuis voelen en omdat de Levende God er gepreekt wordt. Wat voor kerkverband die kerk is, maakt hen niet uit. Ik vind dat mooi, die frisheid. Ik wil het doorbreken dat die enthousiaste student vervolgens in de gevestigde wereld rolt en daarmee z’n frisheid verliest. Dat ze uiteindelijk – zoals zoveel Nederlandse christenen – hun eigen winkeltje gaan verdedigen. Dat wil ik voorkomen.”

Iedereen stemt ermee in dat we schuld hebben aangaande kerkelijke eenheid, maar we zijn terughoudend in oplossingen. “Luister naar het kwetsbare gebed van de Heere Jezus, toen Hij in Johannes 17:21 tot Zijn Vader bad: ‘Opdat zij allen een zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons een zijn.’ Als ik dit lees dan relativeer ik al die discussies die in de kerk de ronde doen over liturgie, vrouw in het ambt en ga zo maar door. Want dan denk ik: we kunnen ondertussen wel allemaal discussiëren over dingen die wij belangrijk vinden, maar zijn we werkelijk een? Want Jezus bad daarvoor! Wat doen we met dit gebed van de Heere Jezus in ons alledaagse leven? Zoeken we de eenheid nog?”