NIEUWS

De forumavond Vierhonderd jaar Nationale Synode, goud of oud, maakte de tongen los, zo bleek de afgelopen week in het Reformatorisch Dagblad. Naar aanleiding van het verslag Dordtse leerregels krijgen in Nijkerk de hand niet op elkaar.

Ds. J. M. J. Kieviet reageerde in zijn column Welbeschouwd met een ‘Pleidooi voor ‘Dordt‘. ‘

De bakens zijn verzet, zo lijkt het wel. Als ik althans afga op het verslag van de debatavond in Nijkerk van woensdag. De Dordtse Leerregels kregen daar de handen niet op elkaar, zo liet de verslaggever ons weten. Dat een remonstrantse hoogleraar zover niet te krijgen is, wil ik aannemen. Maar van voorgangers die zich tot de gereformeerde beweging rekenen, mochten we dat toch wel verwachten.

Preken over de Dordtse Leerregels is not done in deze tijd, zo is de opinie. Er moet eerst zo veel stof worden weggenomen voordat je bij de kern bent. Dan hebben jongeren, maar ook ouderen, al lang afgehaakt. Het punt is dat jongeren van nu andere vragen stellen dan die in de Dordtse Leerregels aan de orde komen. Ga vooral op hun vragen in, bijvoorbeeld die naar het bestaan van God, liever dan te gaan spreken over verkiezing en genade, over bekering en volharding… Die dingen sluiten namelijk niet aan op hun wereld. Zo ongeveer klonk het deze week op de forumavond in Nijkerk.

Het was voor ds. Gerrit de Fijter reden zijn toespraak in enigszins aangepaste vorm naar het Reformatorisch Dagblad op te sturen, onder de titel Op de schouder getikt.

De genade in Christus bindt mensen samen in de verwondering dat de Heere God naar hen omzag toen zij helemaal niet naar Hem omzagen. Dan zie ik ds. E. du Marchie van Voorthuysen knikken, toen de levende God hem op de schouder tikte in de danszaal of te midden van zijn motorsport en hem maakte tot een verkondiger van het Evangelie. Dan zie ik ook de pinksterman dr. Samuel Lee (migrantenchristen in Nederland) knikken: „Ja, God was het Die mij riep.” Ikzelf behoor ook tot dat gezelschap van geroepenen, samen met onder anderen ds. W. van ’t Spijker, die er in deze krant eveneens ten onrechte van langs kreeg, omdat hij wat de Dordtse Leerregels betreft in Nijkerk niet een rechte voor getrokken zou hebben.

Het gesprek kreeg op 24 januari een vervolg met een reactie van ds. Kieviet: Nogmaals een pleidooi voor Dordt.

Ik wil erkennen dat ik mijn regels niet zonder emotie op het scherm liet komen. Specifieker gezegd: met flink wat verontwaardiging, gevoed door verbazing en bevreemding. Het was nogal even niet niks wat er die avond allemaal gezegd werd. ”Dordtse Leerregels krijgen in Nijkerk de handen niet op elkaar”, luidde de kop boven het artikel. Daarin lees ik een afstandelijke houding ten opzichte van de belijdenis.

Nu besef ik wel dat er in deze samenvatting enige journalistieke overdrijving zit. Want ‘Dordt’ kreeg met name door de bijdrage van drs. I. A. Kole wel degelijk waardering. Op een integere en warm-bevindelijke wijze heeft hij de inhoud van de belijdenis hooggehouden. Ook ds. G. de Fijter zei goede dingen over de betekenis van de Dordtse Synode.

Eén ding werd wel duidelijk: in zijn stelling dat „de grenzen voor de kerk zijn aangegeven door de Synode van Dordrecht en dat de kerk geen speelveld is voor allerlei meningen” stond broeder Kole die avond alleen. „U bent de enige die spelbreker is”, zo werd hem door de forumleiding toegevoegd.