NIEUWS

Vooraf wil ik opmerken dat dit initiatief mij zeer aanspreekt, wanneer dit credo er toe zou leiden dat we beter in staat zijn een christelijk geluid in de samenleving te laten horen, zou dat grote winst zijn.

Tegelijkertijd wil ik een relativerende opmerking maken. Uit de leeswijzer blijkt dat het streven is de verdeeldheid te verminderen c.q. op te heffen. Wanneer dat impliceert dat gestreefd moet worden naar het opheffen van grenzen tussen verschillende kerkgenootschappen acht ik dat een te ver reikende en ook niet noodzakelijke ambitie.

Wanneer het doel is elkaar daar waar mogelijk over kerkgrenzen heen de hand te reiken, juich ik dat toe.

De poging het credo in hedendaags Nederlands neer te zetten acht ik geslaagd. Het taalveld vind ik aansprekend. Wel ben ik van mening dat de apostolische geloofsbelijdenis door dit credo niet zou moeten worden vervangen, als dat al de bedoeling zou zijn, maar een plaats daarnaast zou kunnen krijgen.

Een tekort vind ik dat God niet als schepper van de aarde wordt genoemd. Wellicht is dat ingegeven door de verschillende opvattingen die daaromtrent leven.
Een tekstuele verbetering zou zijn dat de opsomming: trouw, liefde en vrede, verderop in hun negatieve tegenhangers in dezelfde volgorde worden benoemd, dus: trouweloosheid, liefdeloosheid en geweld.
Het kwaad wordt als een onpersoonlijke macht opgevoerd, ik zou daar graag een verbinding zien met onze eigen aard die dat kwaad en de groei daarvan mogelijk maakt.

De aansporing naast anderen te gaan staan vind ik te zwak, er voor de ander zijn is al beter. Dat laat het volledig dienstbaar zijn van Christus, die wij moeten navolgen, sterker naar voren komen.
De uitspraak over Christus in wie wij de verborgen hartklop van God horen is mij wat te mystiek, we belijden de Christus die zelf God is en kennen hem niet alleen in het verborgene.

De dood heeft niet meer het laatste woord, vind ik niet sterk genoeg, de overwinning daarvan door Christus geeft veel sterker weer dat de dood over ons geen enkele macht meer heeft.
De mens als hopeloos geval is mij te populair geformuleerd.

Het deel over de Geest roept vooral daar waar gesproken wordt over een wereldwijde christenheid die aan het geloof enthousiast uiting geeft, vragen op. Daar zou ik krachtiger uitgesproken willen zien dat het gaat om christenen die de opgestane Heer als hun verlosser belijden.
De tekst daarna, het uitgaan van een sprake naar met wie we in gesprek zijn, vind ik een wat ongelukkige formulering. Daar zou een oproep van moeten uitgaan te gaan met ons en te doen als wij, m.a.w, nadrukkelijk te kiezen voor Christus en hem te belijden als verlosser. Dat geldt mutatis mutandis ook voor hen die een andere godsdienst belijden. De indruk dat verschillen er minder toe doen mag niet ontstaan. Het evangelie is ook een zwaard dat schift. Dat wordt nog pregnanter wanneer aan het einde wordt gezegd dat Christus ons vrede en gerechtigheid zal schenken, daaraan verbindt God wel voorwaarden.

Man, 57 jaar, Gereformeerd vrijgemaakt