Een verbond van kerken

De Nationale Synode heeft vanaf het begin het gesprek en de samenwerking tussen protestantse kerken en geloofsgemeenschappen willen bevorderen.

Nu is aan de kerken en geloofsgemeenschappen voorgesteld om verder te komen dan een grote bijeenkomst met een ontmoeting van personen. Aan kerken en geloofsgemeenschappen is gevraagd zich daadwerkelijk met en aan elkaar te verbinden. Bij die verbintenis hoort een drievoudige doelstelling:

– Doorgeven van het evangelie van de levende God in verbondenheid met elkaar en met het oog op jeugd en komende generaties
– Getuigen van dit evangelie in de samenleving en dat doen in gezamenlijkheid
– Spreken en handelen met elkaar waar we wegen zien om samen op te trekken.

Als kerken en geloofsgemeenschappen geven we ruimte aan locale initiatieven door kerkordelijke en andere hindernissen weg te nemen. We bevorderen interkerkelijke geloofsgesprekken. We zoeken naar wat ons bindt zonder de eigen identiteit op te geven.

Om dit alles meer zichtbaar te maken en een zaak van de kerken en geloofsgemeenschappen te laten zijn stelt de stuurgroep Nationale Synode in het ontwerp voor een Verbond van Protestantse Kerken voor om met de doelstelling niet alleen in te stemmen, maar er ook een gestalte aan te geven.

Elders in de wereld zijn kerken ons voorgegaan. Aanleiding en invulling zijn divers. Wel komt bij elk een aantal elementen naar voren. Kerken ontmoeten elkaar locaal en/of nationaal in groter verband. Een kleiner lichaam krijgt van de deelnemende kerken mandaat om de ontmoeting te organiseren, te stimuleren en coördineren. Vanuit dit lichaam kan ook begeleiding gegeven worden aan locale ontmoetingen.
De kerken kunnen ook zaken, die zij kerken in gezamenlijkheid willen doen, aan dit orgaan toevertrouwen. Dan kan het orgaan een mandaat krijgen om iets aan te sturen.
Te denken valt aan diaconale projecten of aan het contact met de nationale overheid. Een stap verder en identiteitsgevoeliger zou bijvoorbeeld een gezamenlijk missionair project zijn.

Vanuit de voorbeelden van andere samenwerkingsverbanden is een ontwerp gemaakt om daarmee aan te geven hoe het zou kunnen.
– In een preambule spreken we uit in wie we geloven, in alle diversiteit maar in verbondenheid met elkaar en met de kerk van alle tijden
– We kennen een nationale ontmoeting in zoals de huidige Nationale Synode
– We hebben een orgaan, gevormd door de deelnemende kerken, dat als opvolger van de stuurgroep de genoemde taken krijgt
– We maken afspraken over samenstelling, werkwijze, financiëring, e.d.

We beginnen niet vanaf het nulpunt. Behalve de al meermalen gehouden Nationale Synode is er al veel op locaal, regionaal en nationaal niveau. Een Verbond van Protestantse Kerken kan hierin zorgen voor afstemming, uitwisseling en coördinatie.

We beginnen ook in andere zin niet vanaf het nulpunt. We gaan de eenheid niet maken. We getuigen van de eenheid, die ons in Christus gegeven is. We geven gehoor aan Zijn opdracht om één te zijn.

Het Verbond is een vorm van federatieve samenwerking. Het is niet de vorm die een tussenstap is die noodzakelijk leidt tot inhoudelijke en organisatorisch vereniging in een nieuw kerkverband.
Het beoogde Verbond van Protestantse Kerken erkent en behoudt de eigen identiteit van de deelnemende kerken en geloofsgemeenschappen. Er verandert wel iets in de ontmoeting. We verbinden ons om samen te luisteren naar het evangelie en daarin ook te luisteren in een heilige openheid naar elkaar. Met alle diversiteit herkennen we elkaar als christenen. En ondanks alle verschillen geven we stem aan het ene getuigenis van Jezus Christus.

Op de Nationale Synode werd in acht video’s kennisgemaakt met acht verschillende kerkgenootschappen en geloofsgemeenschappen. Hieronder zijn ze alle acht terug te zien.